Węgry jako kierunek naszych tegorocznych wakacji zostały wybrane częściowo spontanicznie, częściowo świadomie. W końcu Lengyel, magyar – két jó barát (Polak, Węgier – dwa bratanki), nasza historia niemal od początku była okraszona przyjaźnią, pogoda tam jest dobra, kraj piękny, jedzenie pikantne, torty przepyszne… czego chcieć więcej? Namiot do samochodu i jedziemy!

Poza językiem, niepodobnym do żadnego innego, i przelicznikiem walut, do którego przez kilka dni nie idzie się przyzwyczaić – wszystko nam u Madziarów pasowało.

Dzień 1

Piastów – Częstochowa – Bielsko-Biała – Žilina – Komárom

Planując podróż, nie wiedzieliśmy, czy uda się zrobić tę trasę „na raz”. Pewnie gdybyśmy jechali tylko we dwójkę, nie byłoby problemu – ale z małym dzieckiem podróż samochodem to zupełnie inna bajka. Kto jeździł dawniej z Warszawy do Częstochowy ten na pewno zauważył, jak bardzo ta droga się zmieniła. Dawna „Katowicka” to już niemal w całości (poza odcinkiem Paszków-Radziejowice) porządna eskpresówka, więc podróż jest szybsza i wygodniejsza.

Dla Basi jazda autem dłużej niż 1,5 godziny (do 2h) to było maksimum do zaakceptowania. Do tego doszedł upał za oknem, który nie pomagał, a tylko bardziej męczył. Co prawda nasze auto posiada klimatyzację, ale to nie wystarczało. Mała potrzebuje wyszaleć się na zewnątrz, i już. Dlatego po drodze mieliśmy trzy dłuższe postoje:

Częstochowy oczywiście przedstawiać nie trzeba, tam spędziliśmy najwięcej czasu, bo aż ponad dwie godziny. W programie znalazła się najpierw wizyta na placu zabaw w Parku 3 Maja, później dłuższy spacer z wszędzie-biegającym-skrzatem, następnie obowiązkowy pokłon przed Panią Jasnogórską, a na koniec pyszny deser w kawiarni, którą odwiedziliśmy już podczas zeszłorocznego postoju w Częstochowie i którą chyba będziemy nawiedzać za każdym razem:

Z Częstochowy wyjechaliśmy w stronę Katowic, następny postój był w Bielsku-Białej, gdzie Ela wcześniej już wypatrzyła miejsce na nasz obiad, w dodatku dostosowane dla naszego najmłodszego uczestnika wycieczki:

Po obiedzie wyjazd w stronę Słowacji, droga do granicy bardzo przyzwoita, od Zwardonia do Žiliny dość… egzotyczna. W Žilinie dłuższy postój w parku Zámocký, obok zamku Budatín. Sam zamek nas nie interesował, bo to była typowa przerwa na odpoczynek i wyhasanie malucha, a nie zwiedzanie. Za to park – przepiękny, dużo zieleni, trawników z rozłożonymi kocami piknikowymi albo psami aportującymi piłki, alejek ze snującymi się parami i takie tam.

Podjęliśmy decyzję, żeby jechać prosto do miejsca docelowego, a ponieważ minęła już siedemnasta i nie chcieliśmy rozbijać namiotu po ciemku, ruszyliśmy dalej. Dałem się skusić nawigacji Google’a i nie pojechaliśmy przez Bratysławę i Gyor, ale w Trnawie zjechaliśmy z ekspresówki na mniejsze drogi, przez co mieliśmy zaoszczędzić z pół godziny. Może zaoszczędziliśmy, droga była rzeczywiście atrakcyjniejsza krajobrazowo (pola słoneczników, ładne miejscowości etc.), ale Basia dochodziła już do granic cierpliwości (ile można spać w samochodzie?) i ostatnia godzina była udręką. Udało się jednak dojechać do campingu, którym był:

Dzień 2

Komárom

Cały dzień spędziliśmy w Komárom. Jako że to niedziela, a nigdzie nie można było znaleźć informacji o mszy w okolicy, przekonałem się jak dużą wygodą jest dostęp do takich informacji w internecie. Niestety, pobliska parafia nie miała swojej strony, więc musiałem podjechać samochodem do kościoła, znalezionego na mapie w smartfonie, i na tablicy odnaleźć informacje o niedzielnej liturgii. Gdyby ktoś potrzebował, to w kościele Serca Pana Jezusa (Jézus Szíve-templom, Szent László utca) msze w niedziele są o 9:00 (właśnie trwała) i o 18:00 (w drugim, starszym kościele).

Z campingu łatwe dojście do kompleksu basenów. W cenie miejsca namiotowego mieściła się też opaska z wejściami do wszystkich basenów, co się bardzo opłaca. Na zewnątrz baseny rekreacyjne, również dla dzieci i maluchów. W środku – basen z cieplejszą wodą, basen sportowy, no i baseny termalne (zaciszne, oddzielone). Wokół sporo miejsc gastronomicznych, więc można spędzić na miejscu cały dzień (akurat był weekend, i widać było sporo ludzi, którzy tak właśnie robili).

Dzień 3

Komárom – Budapeszt

Do Budapesztu mieliśmy około 100 kilometrów, więc podróż autostradą M1 nie zajęła nam zbyt dużo czasu. Basia akurat ucięła sobie półtoragodzinną drzemkę, więc obudziła się już w stolicy Węgier. Droga przez miasto nie była uciążliwa – Budapeszt ma nawet ładną drogę wzdłuż Dunaju, taki nasz odpowiednik Wisłostrady, z tym że jeszcze bliżej (uregulowanej) rzeki. Na miejsce noclegu wybraliśmy camping położony w północno-wschodniej części miasta, Rómaifürdő, swoją nazwę zawdzięczającej pozostałościom po starożytnych Rzymianach, którzy dotarli tutaj. Wciąż można oglądać ruiny ich budynków, a przy wiaduktach głównej drogi, przecinającej tę dzielnicę, stoją nawet okazałe fragmenty ich starożytnych odpowiedników.

Po rozbiciu namiotu odwiedziliśmy jedynie pobliski sklep, racząc się wieczorem arbuzem i Tokajem, zwiedzanie miasta odkładając na następny dzień.

Dzień 4

Budapeszt

Rómaifürdő to świetne miejsce, jeśli chodzi o lokalizację i dojazd do centrum Budapesztu: pobliską kolejką jesteśmy tam w 15 minut, więc swobodnie można dalej podróżować po mieście bez samochodu, dobrze zorganizowaną komunikacją miejską. Odpowiednikiem naszego jakdojade.pl jest bardzo dobra i darmowa aplikacja BKK Futár, stworzona przez BKK, czyli Budapesztański Zarząd Komunikacji, pozwalająca wygodnie zaplanować podróż po mieście, włącznie z nawigacją i bieżącym przewodnikiem. Polecam, bardzo nam pomogła! Na pewno trzeba koniecznie zobaczyć linię metra M1, czyli najstarszą (XIX-wieczną, z krótkimi i małymi wagonikami i uroczymi stacjami).

O samym Budapeszcie można by pisać i pisać… piękne miasto, wspaniała architektura i kawał wielowiekowej i skomplikowanej historii (zawsze w takich miejscach płaczę po cichu za zniszczoną świetnością dawnej Warszawy). Z powodu podróżowania z małym dzieckiem, ograniczyliśmy zwiedzanie stolicy w zasadzie tylko do jego prawobrzeżnej strony, czyli Pesztu. Wózka w ogóle nie braliśmy, korzystaliśmy albo z nosidła, albo dreptania przez Basię na piechotę, co oczywiście wydłużało spacer, za to dostarczało sporej atrakcji dla wszystkich wokół (Basia uwielbia machać rękoma i szczerzyć się do napotkanych ludzi), no i dla nas trochę też 🙂

Miejsca, które odwiedziliśmy w Budapeszcie (nie licząc kilometrów schodzonych po ulicach, uliczkach, placach, parkach, skwerkach:

W ten sposób, już trochę zmęczeni, trafiliśmy do:

Dzień 5

Budapeszt – Zamárdi

Z Budapesztu wyruszyliśmy w stronę Balatonu – ale zanim wyjechaliśmy z miasta, odwiedziliśmy jeszcze jedno miejsce, zaplanowane właśnie na ten moment:

Central Market Hall (Budapest, Vámház krt,, 1-3) – główny targ spożywczy Budapesztu, a raczej ogromna hala targowa w centrum miasta (taka ichniejsza Hala Mirowska, ale chyba większa), ze straganami na których można kupić wszystko, czym należy się pochwalić po powrocie z Węgier (owoce, mięsa, alkohole, ciasta itd.). Na górze stoiska z resztą, czyli całym typowo pamiątkowym mydłem i powidłem: tekstylia, suweniry, bibeloty, ubrania i takie tam. No i kawiarnia!

Mina na zdjęciu może niezbyt wyrażająca zachwyt, ale to kwestia ujęcia…

Z Budapesztu wyruszyliśmy autostradą M7 w kierunku Balatonu, po drodze mijając Szekesfehervar (podobno warto odwiedzić, ale niezbyt pasowało nam czasowo tym razem). Dojechaliśmy do uroczego miasteczka Zamárdi, tuż naprzeciw słynnego półwyspu Tihany (pośrodku Balatonu), na obrzeżach którego zatrzymaliśmy się w dobrym miejscu…

Ale o kempingu w Zamárdi napiszę krótko w drugiej części tego wpisu. Tam też opiszę kolejne (ostatnie) cztery dni naszego wyjazdu, oraz postaram się podać kilka krótkich, praktycznych informacji dla chcących odwiedzić piękne Węgry: odnośnie języka, waluty, przydatnych źródeł, stron internetowych, aplikacji na smartfon. Już zapraszam!